روش گذرا الکترومغناطیس (TEM) القائی است که جریان الکتریکی را به درون زمین از طریق حلقه فرستنده با قدرت بالا، القا میکنند. اندازه حلقه فرستنده برای سیستمهای زمینی می تواند به ترتیب از 40⨯40 m2تا بیش از 200⨯200 m2 باشد. وقتی که فرستنده حالت پایداری (جریان پایا) در حلقه ایجاد کرد، جریان به طور ناگهانی خاموش میشود، که توسط آن – با توجه به القای فارادی- جریانهای جدیدی به زمین القا میشود. در حالی که این روش نیازی به هرگونه تماس با زمین ندارد، اما میتواند به طور مؤثری بر زمین یا از سیستم عاملهای موجود در هوا اعمال شود.
روش TEM در سراسر جهان برای تحقیقات هیدرولوژیکی استفاده میشده است و این زمانی است که Fitterman و Stewart (1986) در تحقیق تئوری از عملکرد این روش برای تحقیقات آب زیرزمینی، استفاده کردند. این یک روش سریع و نسبتاً ارزان برای کاوش در زیر سطح زمین است. وضوح بالای لایههای این روش با مقاومت پایین باعث شده است که از این برای تعیین آبخوانی (سفرههای آبی زیرزمینی) با مقاومت بالا با مرزهای با خاک رس یا برای نقشه برداری سطح مشترک آب شور – آب شیرین، استفاده کنند.
در طول دهه گذشته جدید و سیستمهای TEM هلیکوپتری بهبود و توسعه یافته است. این سیستمها نه تنها به طور چشمگیری حجم دیتاها را افزایش داده است، بلکه توانایی وضوح بالایی از زیر سطح را نیز دارد. در بعضی از سیستمها، کیفیت داده قابل مقایسه با دیتا مشابه از سیستمهای پایه زمینی میباشد و بنابراین محققان خواستار مدلسازی کمی و الگوریتم وارونه مقاوم زیر سطحی، مهم نمی باشد. ترجیحاً الگوریتم وارون باید از توزیع داده های مکانی حاصل از سیستمهای هلیکوپتری بهره مند باشد. امکانپذیر است که طرح وارونگی سنتی از مجموعه دیتا تک سایت به طور همزمان به تعداد زیادی از مجموعه ها به صورت وارون گسترش پیدا کند در نتیجه ایجاد تصویر pseudo -2D با استفاده از روش 1D امکانپذیر است. مثالی از چنین الگوریتم وارونگی جانبی 1D (1D-LSI) ایجاد شده توسط Auken و همکاران (2005) میباشد و Santos (2004) الگوریتمی مشابه برای دیتا EM34 منتشر کرده است.
