روش گذرا الکترومغناطیس (TEM) القائی است که جریان الکتریکی را به درون زمین از طریق حلقه فرستنده با قدرت بالا، القا می­کنند. اندازه حلقه فرستنده برای سیستم­های زمینی می تواند به ترتیب از  40⨯40 m2تا بیش از 200⨯200 m2 باشد. وقتی که فرستنده حالت پایداری (جریان پایا) در حلقه ایجاد کرد، جریان به طور ناگهانی خاموش می­شود، که توسط آن – با توجه به القای فارادی- جریان­های جدیدی به زمین القا می­شود. در حالی که این روش نیازی به هرگونه تماس با زمین ندارد، اما می­تواند به طور مؤثری بر زمین یا از سیستم عامل­های موجود در هوا اعمال شود.


روش TEM در سراسر جهان برای تحقیقات هیدرولوژیکی استفاده می­شده است و این زمانی است که Fitterman و Stewart (1986) در تحقیق تئوری از عملکرد این روش برای تحقیقات آب زیرزمینی، استفاده کردند. این یک روش سریع و نسبتاً ارزان برای کاوش در زیر سطح زمین است. وضوح بالای لایه­های این روش با مقاومت پایین باعث شده است که از این برای تعیین آبخوانی (سفره­های آبی زیرزمینی) با مقاومت بالا با مرزهای با خاک رس یا برای نقشه برداری سطح مشترک آب شور – آب شیرین، استفاده کنند.


در طول دهه گذشته جدید و سیستم­های TEM هلیکوپتری بهبود و توسعه یافته است. این سیستم­ها نه تنها به طور چشم­گیری حجم دیتاها را افزایش داده است، بلکه توانایی وضوح بالایی از زیر سطح را نیز دارد. در بعضی از سیستم­ها، کیفیت داده قابل مقایسه با دیتا مشابه از سیستم­های پایه زمینی می­باشد و بنابراین محققان خواستار مدل­سازی کمی و الگوریتم وارونه مقاوم زیر سطحی، مهم نمی باشد. ترجیحاً الگوریتم وارون باید از توزیع داده های مکانی حاصل از سیستم­های هلی­کوپتری بهره مند باشد. امکان­پذیر است که طرح وارونگی سنتی از مجموعه دیتا تک سایت به طور همزمان به تعداد زیادی از مجموعه ها به صورت وارون گسترش پیدا کند در نتیجه ایجاد تصویر pseudo -2D با استفاده از روش 1D امکان­پذیر است. مثالی از چنین الگوریتم وارونگی جانبی 1D (1D-LSI) ایجاد شده توسط Auken و همکاران (2005) می­باشد و Santos (2004) الگوریتمی مشابه برای دیتا EM34 منتشر کرده است.


برای دانلود مقاله اینجا کلیک نمایید