توالی متیله غالب در تمام حیوانات، دی نوکلئوتید CpG خود مکمل است. در مهره داران، اکثر CpGs ها در ژنوم، در موقعیت 5 روی حلقه سیتوزین، متیله شده قرار دارند. چندین پیامد بیولوژیکی این تغییر یا اصلاح پس سنتتیک، شناخته شده است. یکی از بهترین این پیامدها، جهش زایی مرتبط با متیلاسیون است که سبب می شود CpG در ژنوم ایجاد شود و مسئول یک سوم جهش های نقطه ای است که منجر به افزایش بیماری های ژنتیکی در انسان ها می شوند (Bird, 1980; Jones et al., 1992).
دیدن این امر به عنوان یک مزیت انتخابی متیلاسیون DNA ، دشوار است. احتمالا به صورت یک بهاء غیرقابل اجتناب برای برخی مزایای دیگر CpG-متیل، پرداخت می شود. در بی مهرگان (که بیش از 95% گونه های حیوانی را تشکیل می دهند)، حتی اگر هر کدام از ژن های آنها متیله شود، ممکن نیست که این بها را بپردازند. با بررسی اختلال در ژن متیل ترانسفراز سیتوزین (MTase) در موش ها، لزوم متیلاسیون DNA در طول رشد و نمو طبیعی پستانداران، نشان داده شده است(Li et al., 1992).
جهش در مرحله جنینی تا حد زیادی سطح متیلاسیون DNA را کاهش می دهد، و در اواسط بارداری، جنین می میرد. به دنبال این بحث، برای توضیحی در مورد فنوتیپ کشنده جنینی، سعی شده است که اثرات متیلاسیون بر روی رونویسی را مورد بررسی قرار دهند. متیلاسیون DNA، با سرکوب رونویسی مرتبط است. که این سرکوب، توسط وارد کردن ساختارهای متیله مصنوعی به درون سلولها (Vardimin et al., 1982; Stein et al., 1982), و با استفاده از داروهایی که MTase را مهار می کنند، نشان داده شده است (Jones and Taylor, 1980).
