کنترل‌های جریان مکش در فرونشانی جداسازی جریان مقاطع آیرودینامیکی (کوئین و همکاران 1998، گرین بلات و همکاران 2006، گبادبو و همکاران 2008، چنگ و همکاران 2009)، ورق‌ها (آرکاس و ردکوپ 2004، فرانسون و آلفردسون 2003، سیل و اسمیت 1999) و استوانه‌های دایروی (دلایونای و کایکتسیس 2001، فرانسون و همکاران 2004، لی و همکاران 2003، پاتیل و انجی 2010) کاربرد گسترده‌ای داشته است. دلایونای و کایکتسیس (2001) به مطالعه اثرات مکش و دمش اولیه بر پایداری و دینامیک جریان حول استوانه دایروی در اعداد رینولدز کم (Re<=90) پرداخت.
دمش اندک می‌تواند سبب پایداری ناحیه ویک و کاهش ناپایداری مطلق در ناحیه ویک نزدیک شود؛ مکش زیاد کافی نیز می‌تواند جریان برگشتی را در اعداد رینولدز بیش از 47 پایدار سازد. لی و همکارانش (2003) کنترل کامل انتشار گرداب را درازای اعداد رینولدز حداکثر 110 از طریق مکش یا دمش بر پایه شبیه سازی های عددی انجام دادند. مشاهده شد که بازه زمانی کوتاه کنترل جریان می‌تواند برای فرونشانی انتشار گرداب کافی باشد. فرانسون و همکارانش (2004) و همچنین پاتیل و انجی (2010) به تحقیق کنترل جریان مکش بر پایه تخلخل کل یا جزئی از سطح پرداختند. این موضوع مشخص شده است که کنترل جریان مکش سبب کاهش پسا، کاهش تشکیل گرداب‌های دهانه‌ای، کاهش میزان نوسان سرعت و از بین رفتن نوسان جریان بالارونده می‌شود.
