کشاورزی یکی از بزرگترین بخش ها در اقتصاد مصر است و 20 درصد از تولید ناخالص داخلی، 34 درصد از کل صادرات و استخدام، 32 درصد از کل نیروی کار را تشکیل می دهد (CAPMAS, 2012). منابع زمینی در مصر با فشارهای ناشی از ادامه تخریب زمین و افزایش تعداد مردم مواجه هستند. جمعیت مصر به سرعت در حال رشد است و در طی سه دهه گذشته دو برابر شده است (Hamza and Mason، 2004). مدیریت موثر منابع طبیعی در مصر برای تامین نیاز غذایی و پایداری در توسعه کشاورزی ضروری است.
برای مدیریت منابع زمین، ارزیابی مناسب بودن زمین اغلب انجام می شود تا مشخص شود کدام نوع استفاده از زمین برای یک مکان خاص مناسب تر است (Bodaghabadi et al.، 2015). تجزیه و تحلیل مناسب بودن زمین یک روش ارزیابی زمین است که امکان شناسایی عوامل محدود کننده اصلی تولید یک محصول خاص را دارد (Halder، 2013). در عین حال، تصمیم گیرندگان را قادر می سازد تا یک سیستم مدیریت محصول برای افزایش بهره وری از زمین را توسعه دهند (چن، 2014). ارزیابی مناسب بودن زمین ، یک روش برنامه ریزی برای جلوگیری از تعارضات زیست محیطی ایجاد شده است (FAO,1976; Rossiter, 1990; FAO, 1991; Al-Mashreki et al., 2011; Ashraf andNormohammadan, 2011).
