حوادث انفجار در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که بیش تر حملات تروریستی در سازه های عمومی در فاصله کوتاهی از انفجار بوده است. در این زمینه، ستون ها آسیب پذیرند اعضای سازه‌ای هستند و شکست آن ها علت اصلی خرابی پیشرفته در سازه‌های قابی است. از سوی دیگر، بسیاری از اقدامات تحقیقاتی در این زمینه به اثرات انفجارهای میدان دور بر عناصر سازه‌ای اختصاص داده شده است. تاثیر انفجارهای میدان نزدیک بر عناصر سازه‌ای به ویژه ستون به طور گسترده مورد بررسی قرار نگرفته است [1].
سه استراتژی اساسی برای حفاظت ستون ها و جلوگیری از فروپاشی احتمالی عبارتند از:
ایجاد محیطی امن با قرار دادن موانع فیزیکی که مانع انفجار میدان نزدیک می شود [2،3]. با این وجود، این جایگزین به علت فضا یا قابلیت محدود، همیشه امکان پذیر نیست،
تقویت ستون‌ها با افزایش مقاومت و انعطاف پذیری آن و
جذب انرژی انفجاری توسط ستون با لایه‌های پوششی قربانی.
غلاف بندی فولادی رایج‌ترین شیوه مقاوم سازی در استراتژی دوم فوق الذکر محسوب می‌شود [4،5]. این شیوه معمولاً نیازمند دورپیچ کردن صفحات فولادی، نوارهای فولادی یا آرماتورهای فولادی در جهت عرضی است. مزایای غلاف بندی فولادی عبارت‌اند از: افزایش اندک ابعاد مقطع عرضی؛ تسهیل و تسریع ساخت؛ کاهش هزینه اقدامات سازه‌ای و وقفه در بهره برداری. علاوه براین، اتفاق نظری عمومی در مقالات کنونی این است که غلاف بندی راست خطی معمولاً برای افزایش ظرفیت کرنش و شکل پذیری ستون‌ها مؤثر است، هرچند ممکن است مقاومت ستون افزایش یا کاهش دهد [6]. از سوی دیگر، غلاف بندی فولادی تنها روشی نیست که پاسخ ستون‌ها را بهبود می‌بخشد. افزایش مقاومت باقیمانده خود ستون گزینه دیگر است. مصالح و ساخت‌های جایگزین حاصل از رشته‌ی سازه‌های حفاظتی، همانند بتن پلیمری یا بتن پلیمری با عملکرد قوی استفاده می شوند [7-8]. جایگزین دیگر استفاده از ستون‌های ساخته شده با بتن مسلح به الیاف با عملکرد فوق قوی است که در مرجع [9] معرفی شده است.
